کد مطلب:78237 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:113

حکمت 447











و سئل عن اشعر الشعراء، فقال علیه السلام: «ان القوم لم یجروا فی حلبه تعرف الغایه عند قصبتها، فان كان و لا بد، فالملك الضلیل.»

یرید امرا القیس. یعنی و پرسیده شد از او علیه السلام از شاعرترین شاعرها كه كیست؟ پس گفت علیه السلام كه به تحقیق جماعت شعرا حركت داده نشده اند در یك دسته اسبهای گرو بردن، یعنی شعر شعرا به یك طرز جاری نیست تا شناخته شود نهایت كمال آنها در نزد ربودن نی گرو بردن، یعنی چون شعرهای شعرا متفاوت است در اسلوب سخن، ترجیح در میان ایشان درست نیست، پس اگر لابد و ناچار باشد ترجیح پس ملك ضلیل اشعر است.

سید رحمه الله می گوید كه اراده كرد علیه السلام به ملك ضلیل، امروالقیس را، زیرا كه این لقب لقب او است و او پادشاه شعرا بود در فن شعر، ولكن فاسق فاجر گمراه.